Fibi

Na imię mi Fibi i urodziłam się na początku 2012 roku. Już ponad dwa lata jestem pod opieką Fundacji. Moja przygoda z człowiekiem rozpoczęła się, kiedy Wolontariusze złapali mnie i mojego kociego przyjaciela Manula na kastrację. Choć wcześniej byłam kotem wolno żyjącym, po zabiegu zamieszkałam w Mruczarni. Wolontariusze nie mieli serca, aby mnie wypuścić na mróz i sypiący śnieg.

Chcesz wiedzieć, jaka jestem? Większą część życia spędziłam na wolności, samotnie, bez rodziny. Jako młoda kotka nie przywykłam do pieszczot, głaskania i zabaw, dlatego teraz jest mi bardzo trudno przełamać swój lęk i bez strachu podejść do człowieka. Jestem jednak bardzo ciekawa i chętnie obserwuję wszystko, co wokół mnie się dzieje. Najbardziej lubię się wspinać i spoglądać z góry na ludzi – wtedy dzieli nas dystans, przy którym czuję się swobodnie.

Przede mną jeszcze długa droga, zanim zaufam Mojemu Człowiekowi. Marzę jednak o tym, że znajdzie się rodzina, która zapragnie mieć mnie w swoim domu i oswoi mój lęk.

Szukam domu (najlepiej bez małych dzieci, gdyż hałaśliwe, ruchliwe istotki mnie przerażają), w którym odnajdę spokój, a moja Rodzina będzie dla mnie bardzo ciepła, cierpliwa i nie będzie rozczarowana, jeśli nie odważę się sprawdzić, czy ludzkie kolana są bezpiecznym miejscem do snu.

Mogę się zaprzyjaźnić z innym kotem. W Mruczarni mieszkam grzecznie z moimi kocimi kolegami i nikomu nie wchodzę w drogę. Jestem zdrowa, zaczipowana, wyposażona w książeczkę zdrowia.