Data publikacji: 08.08.2021
Dorian to kolejny koci maluch z opuszczonej działki o której pisaliśmy kilka tygodni wcześniej. Rozpoczynając akcję kastracji tak dużego stada wiedzieliśmy, że wszystkie maluchy jakie będą się pojawiać trzeba będzie zabrać z tego miejsca. Miejsca, w którym nic dobrego na nie czeka i mają małe szanse na przeżycie pierwszego roku. Dorian to bystry, ciekawski i odważny szkrab. Szybko nauczył się, że gdy się pojawiamy oznacza to… ucztę. Podglądał nas, gdy nakładaliśmy jedzenie i bez namysłu podchodził do miski. Nie oznacza to, że Dorian jest oswojonym, miziastym stworzonkiem. Jego mama była dobrą nauczycielką i przekazała małemu Dorianowi, że człowiek może stanowić zagrożenie i lepiej trzymać się w bezpiecznej odległości. Dorian jest już u nas. Trochę przerażony tymi ostatnimi zawirowaniami w jego życiu, ale z pełnym brzuszkiem i spokojnym snem o jutro. Teraz my musimy nauczyć Doriana, że człowiek nie jest taki zły, że nie trzeba się go bać….Trzymajcie kciuki za malucha i jego lepsze jutro. Prosimy o grosik do skarbonki malucha. Na dobry początek, na dobry start.
Oto historia stada, z którego pochodzi Dorian.
Środek tygodnia, większość z nas w pośpiechu wypija poranną kawę i prędziutko udaje się do pracy. Pragniemy dotrzeć na miejsce szybko i sprawnie, bez większych komplikacji. Zupełnie inaczej niż dorośli, postępują w drodze do szkoły dzieci. Ociągają się, każda wymówka jest dobra by iść wolniej, zaciekawia jest wszystko, bo wszystko jest lepsze niż cel wędrówki… I właśnie dzięki temu dzieci są uważniejsze. W drodze do szkoły młodzi zwracają uwagę na szczegóły, których my – dorośli, nie dostrzegamy.
Kiedy w czwartkowy poranek Magda rozpoczynała lekcje ze swoimi wychowankami, myślała, że ten dzień będzie zwyczajny. Że zacznie się sprawnie i jeszcze sprawniej skończy. Niestety, to co usłyszała od swoich podopiecznych, rozpoczęło jeden z najtrudniejszych tygodni w jej życiu.
Zapomniana i opuszczona działka, która swym wyglądem od lat odstrasza okolicznych mieszkańców, stała się istną wylęgarnią niechcianych, kocich istot. Niestety nikt z dorosłych, odpowiedzialnych ludzi nie dostrzegł dramatu, który rozgrywał się tam od wielu miesięcy. Dopiero dzieci i ich wrażliwe serca sprowadziły pomoc.
Gdy Magda dotarła na miejsce jej oczom ukazał się obraz nędzy i rozpaczy: kilkanaście dorosłych, dzikich kotów oraz kocięta ukrywające się w śmieciach.
Wiedzieliśmy, że nie możemy zwlekać z pomocą i akcję należy rozpocząć natychmiast.
Koty były tak głodne, że do klatek wchodziły „jak po sznurku”. Ledwie przepakowaliśmy jednego, już kolejny czekał w klatce. Jak puste musiały być kocie brzuchy, skoro po zamknięciu klatki, dzikie koty, nie przestawały jeść?
Nie wiemy ile kotów zamieszkuje tą opuszczoną nieruchomość. Z każdą wizytą naszej wolontariuszki, ze stert śmieci wyłaniają się nowe, umorusane kocie łebki.
Cała akcja znacznie nadwyrężyła nasz budżet. Dorosłe koty musieliśmy wykastrować oraz zabezpieczyć przeciw pasożytom. Kocięta czeka pełna profilaktyka: odrobaczenia, szczepienia i czipowanie. Niektóre z nich mają koci katar, inne świerzbowca. Wszystkie są zapchlone i zarobaczone.
Będziemy niezmiernie wdzięczni, za każde wsparcie.
Fundacja Przytul Kota
Kotarbińskiego 19 (jest to adres korespondencyjny, nie jest to adres Mruczarni)
91-163 Łódź
KRS: 0000582607
Konto: 92 1140 2004 0000 3102 7591 7098
IBAN: PL92 1140 2004 0000 3102 7591 7098
SWIFT: BREXPLPWMBK
PayPal: https://www.paypal.me/fundacjaprzytulkota
tytułem: koty z opuszczonej działki
